ปีกเมษายน
ปีกเมษายนร้อนจนแห้ง
ยามเย็นขึงแผ่นภาพบนท้องฟ้าตึงแน่น
อ้างว้างบางบาง
เปล่าเปลี่ยวหดหู่ และขมขื่น
สีเทานิ่งบนผิวน้ำไม่ไหวติง
ฝูงคนกลายเป็นสีดำโคลนเมื่อมองย้อนแดด
ฉันยังไม่หลุดจากความชอกช้ำ
ทรมานประเทศ
โหดร้ายอะไรเช่นนี้ ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของชะตากรรม
ทำไม...ความชั่วจึงแตกหน่อ
ความเลวทรามทอดเลื้อย
เขม่าควันสีขี้เถ้าเผาบ้านเรือนตนเอง
ใจคน...ไยกระด้างต่อแผ่นดินเกิด
โอ้...ประเทศไทยร่ำไห้จนตัวงอ
ยามเย็นขึงแผ่นภาพบนท้องฟ้าตึงแน่น
อ้างว้างบางบาง
เปล่าเปลี่ยวหดหู่ และขมขื่น
สีเทานิ่งบนผิวน้ำไม่ไหวติง
ฝูงคนกลายเป็นสีดำโคลนเมื่อมองย้อนแดด
ฉันยังไม่หลุดจากความชอกช้ำ
ทรมานประเทศ
โหดร้ายอะไรเช่นนี้ ทั้งที่ไม่ใช่เรื่องของชะตากรรม
ทำไม...ความชั่วจึงแตกหน่อ
ความเลวทรามทอดเลื้อย
เขม่าควันสีขี้เถ้าเผาบ้านเรือนตนเอง
ใจคน...ไยกระด้างต่อแผ่นดินเกิด
โอ้...ประเทศไทยร่ำไห้จนตัวงอ
Comments