ลมหนาวที่คิดถึง
















ลมหนาวมาตอนตีสอง
ดวงดาวหวานริน...ระยิบ
หมวกความทรงจำกระเพื่อมไหว
* กางมุ้งกลางทุ่งดาว
กลางคืนลมหนาวดอกไม้หอม
หนีคุณสู่ขุนเขาโอบอ้อม
หัวใจกลับไม่ยอมจากมา
ถึงทิวเขาสลับซ้อนดังกลีบกุหลาบ
สีชมพูนวลสะพรั่งห่มหุบเขา
ธารสีเงินประหลาดในม่านหมอกฝัน
ภาพวาดสีน้ำรำพึงรำพันคำรัก
ต้นไม้เต็มราวป่า ไร้ใบ , ทว่า
กลับเขียวชุ่ม เอิบอิ่มดั่งแสงเดือนเต็ม
โอ้ใจเอย.....
ความทรงจำโปรยใบหวานละมุน
เรียงราย ทอดสายใต้เมฆขาวราวรักแรก
ร้อยรัด
ฟากเวลาลมหนาว ที่คิดถึง

Comments

Popular posts from this blog

ถนนสายใบไม้

นิทานเวตาล