ดาวตกกรีดแก้มฟ้า

Salvador Dali ช้ำใจยอมรับ ว่าโลกคลี่บานเข้าสู่ฤดูแล้ง ด้วยแห้งหมองหน่าย ประเทศไทยเล็กเล็กจะทุกข์และต้องทน แตกร้าว ในชุดร้อนอ้าวซ้ำยังรุ่ยร่ายรุงรัง กลางวันร้อนจัดอีกยาวไกล ก้อนหินร่ำไห้ เมฆที่ตกจากฟ้าตั้งแต่ฤดูหนาว เปือกตมน้ำตาไหลรินเฉพาะผู้รู้ทาง ส่วนใหญ่แปลกแยกอ่อนล้า โอ้ชาติ ย่ำย้ำอ่อนโรย โอ้โลก อ่อนแอ ร่วงติดโรค

Photo by psycho röy ดวงจันทร์ง่วงนอน หลับตาครึ่งฟ้า กลายเป็นคาบแรม

นั่นดวงจันทร์ ลอยสีเศร้าต่ำ สูดลมหายใจขอบฟ้าเบาเบา เพียงค่อนใบไม้ไหว เมฆลาดบางบาง เพียงปาดแสงดาว ตะวันตกหรือ ตะวันออกหนอ มาฆมาสเห็นแล้วตั้งแต่แรก สิ่งใดเป็นโลกที่แท้จริง พลิกค่ำไม่ทันกึ่งฟ้า ดวงจันทร์ก็รู้

ครั้งก่อน หัวใจของฉันในร่างไหน รู้จักพุทโธอย่างไร หรือไม่ ...ไม่รู้ ครั้งนี้ หัวใจของฉันในร่างนี้ รู้จักพุทโธอย่างเสื้อผ้าสวมใส่ อย่างหมวกกันแดดและร่มกันฝน ตกแต่งหัวใจด้วยพุทโธ พุทโธ ตามจังหวะ ตามเวลา บางทีหลายครั้ง หลายครั้งบางที พุทโธ พุทโธ ถมทับหัวใจ ด้วยพุทโธแผ่นบางบาง ด้วยพุทโธวางแผ่วแผ่ว บางแล้วบางอีก แผ่วแล้วแผ่วเล่า ซ้อนทับ ทาบซ้อน หวังทาบให้เท่าใจ หวังทับให้เต็มใจ พุทโธ พุทโธ ทวนซ้ำ ซ้ำทวน ครั้งนี้ร่างนี้ หัวใจยังไม่ทันพุทโธ พุทโธ หัวใจยังไม่เต็มพุทโธ พุทโธ โธ่เอ๋ย...หัวใจ

เส้นเชือกที่เปื่อยยุ่ย ผูกมัดในการเมือง เช้านี้ผูก สายนี้ขาด ผลประโยชน์ดังลมพายุ กรรโชกถี่ ไม่มีจุดยืน มีแต่จะกวาดกอบ โกยสู่ตนเองรวดเร็ว หน้าด้าน ตะกละร้อนแรง นักการเมือง