ดาวตกกรีดแก้มฟ้า

ซึ่งรกรุงรัง ความจริงคือบ้านซึ่งรกรุงรัง ด้วยสิ่งของโบราณ นาฬิกาแปดเหลี่ยมหงอยหงอย แมงมุมครอบครองด้วยชุดหยักไย่ ตู้ไม้เก่า หนังสืออับเฉา รอยหมึกการพิมพ์ฉับแกระ ล้าเวลาอยู่ในซอกเล่ม กระดาษสีเหลืองน้ำตาลอ้อย อกหักกับอดีต โต๊ะเก้าอี้ฝุ่นหนา ลายไม้ร่องลึกขมุกขมัว ดังเถ้าถ่านในสายลม ภาพสีขาวดำกับโชคชะตาที่บังเอิญเกาะฝุ่น เต็มรอยด่างเส้นกรอบรูป เครื่องครัวทองแดงแขวนติดผนัง เขรอะสีเขียสตะไคร่น้ำ เป็นรูปแผนที่คนค้างฝัน ประตูบานเฟี้ยมปิดรอยยิ้ม ค่ำคืนหลงทาง กลางวันว้าเหว่ ชีวิตเฉื่อยชา ธรรมดาเก่าๆ บ้านซึ่งยังรกรุงรัง ประทับรอยเดิมเดิม เป็นบทเพลงกล่อม ความอ่อนเยาว์ที่กักขังอยู่ในความจริง