ซึ่งรกรุงรัง

ซึ่งรกรุงรัง

ความจริงคือบ้านซึ่งรกรุงรัง

ด้วยสิ่งของโบราณ

นาฬิกาแปดเหลี่ยมหงอยหงอย

แมงมุมครอบครองด้วยชุดหยักไย่

ตู้ไม้เก่า หนังสืออับเฉา

รอยหมึกการพิมพ์ฉับแกระ ล้าเวลาอยู่ในซอกเล่ม

กระดาษสีเหลืองน้ำตาลอ้อย อกหักกับอดีต

โต๊ะเก้าอี้ฝุ่นหนา ลายไม้ร่องลึกขมุกขมัว

ดังเถ้าถ่านในสายลม

ภาพสีขาวดำกับโชคชะตาที่บังเอิญเกาะฝุ่น

เต็มรอยด่างเส้นกรอบรูป

เครื่องครัวทองแดงแขวนติดผนัง

เขรอะสีเขียสตะไคร่น้ำ เป็นรูปแผนที่คนค้างฝัน

ประตูบานเฟี้ยมปิดรอยยิ้ม

ค่ำคืนหลงทาง กลางวันว้าเหว่

ชีวิตเฉื่อยชา ธรรมดาเก่าๆ

บ้านซึ่งยังรกรุงรัง ประทับรอยเดิมเดิม

เป็นบทเพลงกล่อม

ความอ่อนเยาว์ที่กักขังอยู่ในความจริง