ดาวตกกรีดแก้มฟ้า

photo by : claudecf วันที่แดดเป็นสีส้มฝ้าฟาง โอ้...ความเศร้า เจ้าจู่โจมด้วยอาภรณ์ประหลาด รุ่ยร่าย มืดมัว ถักทอเส้นด้ายโหยหา พลอยสีดำกลัดกระดุมระทม แน่นและอ่อนไหว กระเป๋าชายฝั่งปิดสนิทด้วยความทุกข์ ซัดสาดใจหดหาย คิดถึงเธอ... . คิดถึงเธอ... . ในความอ้างว้างของวันนี้ทั้งหมด

Photo By akki14 โอ้หอมกลิ่นเธอ ธรรมดาทุกทุกวัน มากรสหวานน้อย หรือหวานมาก และขมกล่อม ซึ่ง ไม่เคยเหมือนในทุกทุกวัน ใกล้กันยิ่งคุ้นเคย หรือจากไกล ระบำเธอ กลิ่นกาแฟ ใต้แสงจันทร์

ยามบ่ายคล้ายเย็น สีเทาในอากาศถูกจับมัดรวม ทุกสิ่งดูเรียบแบบชำรุด ในท่ามกลางเวลาคล้ายผุกร่อน โลกถูกปิ้งบนเตาเทคโนโลยีอย่างฉับไว เรียกการดำรงชีพเช่นนี้ว่าอะไร นี่คือภาพร่างศิลปะยุคไหน ไม่รู้กึ่งดิบกึ่งสุกหรือจะไหม้ สะพรั่งทุกหัวใจ อย่างเกรียมแล้ว

รูปแท่งของคนร่ำรวยเงินทอง คือการเลี้ยงชีพที่ดูงดงาม สบายสบาย ไม่แหลมคมในกำไร โอ...ร้านขายขนมวาดสีน้ำบนลิ้น โอ...ร้านชากาแฟเลียบหมูดาว โอ...ร้านหนังสือเชิงเขาปรายลม โอ...ครูสอนศิลปะปราณีต โอ้...โอ้ใจที่ใฝ่เรียบง่าย ลมหายใจนวลเนียน แดดใดเล่า จะแผดเผา รูปแท่งของคนร่ำรวยเงินทองได้

การมาถึงครั้งแรก หล่อเลี้ยงชีวิตเพียงชั่วครู่ .....เสี้ยว ของเสี้ยว ....ความคิด จมอยู่ในซอกใต้พื้นดิน .....เฉย หากบางสิ่งกลับกระจายแดด บางสิ่งคล้าย คล้ายเอนลม อีกบางสิ่งตก ห้ ว ง เหล่านี้ และ เหล่านั้น ล้วน ติด กับดักเวลา

อารมณ์นั้นเคียงข้าง ครองเรือน เช้าค่ำย้ำเล่ห์เยือน ห่อนเว้น กลซ่อนใจเสมือน แสนสนุก ฤาพ่ายฤาปลีกเร้น ฤาร้างเรือนใจ

แค่แสดงความต้องการบนโลกหนึ่งวัน เท่านั้น รอบรอบตัวมีกลิ่นลั่น ระทม อาจมเหม็น ขมขม ขื่นขื่น ความคิด ความไม่คิด สั้นเสียเหลือเกิน แค่การแสดงออกในหนึ่งวันบนโลก ความลับเปิดเผยตัวอย่างน่าเศร้า โฉมหน้าของมันน่าเกลียดอย่างนี้เอง ตะปุ่มตะป่ำ หยาบหยาบ อย่างนี้ อีกยาวนาน โศกทุกข์ยะเยือก

มีหู ใช่ว่าจะเข้าใจอะไร มีจมูก ก็กลับจะเพ้อฝันลิ้มรส มีลิ้น ที่โง่เขลาอยู่ในปากทุกวี่วัน มีผิวกาย ก็แค่ห่อหุ้มความหลอกลวง แล้วจะหวังให้มองโลกในแง่ดี อย่างที่ตาแลเห็น ก็คงจะสิ้นหวัง

แห้งโหยในฤดูหนาวหนึ่ง โอ้...การเมือง ธันวาคมสองพันห้าร้อยห้าสิบโหยหา ทิศทางซึ่งห่อเหี่ยวห่มร้าง ย่ำใจอย่างอ่อนแอ กระแสน้ำกลายเป็นสิ่งขวางกั้น ความเข้าใจแข็งแข็ง ความเมตตาผุกรอบ ร่วน ติดแหความหลอกลวงถาวร โง่งมจนเข้มงวด ดวงอาทิตย์ฉายสีราตรีสะท้าน โอ้สายลมถูกหมักดองโดยเสรีภาพ หรือประเทศจะอาเพศ ถูกฉีกเป็นเศษกระดาษกันครานี้

Photo By ebergcanada ความเจ็บป่วยพลุกพล่าน เหมือนตลาดนัดขายสินค้ามือสอง ฝุ่นซึ่งถูกประณามว่าไร้สัญชาติ เชื้อโรคต่างเผ่าพันธุ์ระเริง ความภักดีที่นอบน้อมต่อร่างกาย เต้นรำอย่างผ่าเผย โอ้ฉัน...ทนทุกข์ทุกซอก ความอึดอัดเปล่งประกาย ดังเพชรประดับยอดมงกุฎ ราชาอย่างไรกันไม่ละวาง ราชินีฝันก็แค่เพ้อฝัน หมุนคว้างทุกวันสลัว เงียบงันรันทด จนพลบค่ำป่วยไข้

Photo By ก้านต่อดอก ยามบ่ายคล้ายเย็น สีเทาในอากาศถูกจับมัดรวม ทุกสิ่งดูเรียบแบบชำรุด ในท่ามกลางเวลาคล้ายผุกร่อน โลกถูกปิ้งบนเตาเทคโนโลยี อย่างฉับไว เรียกการดำรงชีพเช่นี้ว่าอะไร นี่คือภาพร่างศิลปะยุคไหน ไม่รู้, กึ่งดิบกึ่งสุก หรือจะไหม้ สะพรั่งทุกหัวใจ อย่างเกรียมแล้ว

By ArteZoe ราตรีนี้ห่อด้วย คำโคลง หอมกาพย์มณีโยง สดับได้ ฉันทลักษณ์จรรโลง สว่างหล้า หอมนวลซ่านม่านฟ้า รุ่งอรุณมณีสวรรค์ ธันวาคมย่างเข้า หนาวเดือน พฤศจิการ้างลืมเลือน ไป่แล้ว กันยายิ่งลางเลือน ลืมก่อน ตุลาจึ่งค้างแคล้ว โศกข้าง กว่าไหม แดดไล้ระบัดไม้ ปลายลม ใจร่วงหมองทุกข์ทน หม่นหว้า แดดเลือนลางเมฆดล เป็นอื่น ใจห่างร้างจากฟ้า จึ่งทิ้งในตรม