ยามบ่ายคล้ายเย็น
ได้แต่เพียงรอคอย
ภาพที่รอคอย ถ้อยคำอ่อนโยนภายใต้แสงจันทร์ ในคืนเปลี่ยวเหงา ได้แต่หวังคำหวานซึ่งมัก ไถลบนถนนแห่งอื่น,ซึ่งคดเคี้ยว อีกยาวนานกว่าจะมา นานเท่าไหร่แล้วหนอ ที่น้ำตา ร้างฟากฝั่งแลเห็น หรือราวกับว่าที่แท้ เป็นคนแปลกหน้า
Popular posts from this blog
คำพูด
คำพูดซึ่งล่องลอยเต็มรอบ ไหลท้นภายในและภายนอก คำเขียนซึ่งเกินล้นเขตแดน สวมชุดอันคาดเดาไม่ได้ คำอ่านซึ่งมักเต้นแร้งเต้นกา แต่งหน้าทาปากแปลกไปบ้าง ล้วนตัวพยัญชนะเกาะเกี่ยวก่าย ในลักษณะยุ่งเหยิงฉาบเคลือบ ล้วนสระตีลังกาห้อยโหน ในลักษณะเอียงพลิกหงายตะแคงคว่ำ ใช่แล้ว.....ภาษาของประเทศ ยังพยายามในหนทาง
สัตว์สองขาเร่ร่อน
เป็นจริงที่สัตว์สองขา เร่ร่อน อาศัยอากาศซึ่งก็คือ น้ำที่มีความชื้นน้อย และน้ำที่ปริ่มความชื้นมากกว่า เวียนว่ายเรื่อยไหล เคลื่อนกายเคลื่อนใจ ในห้วงน้ำนั้น ขยับขยายแรงผลักตนเอง ไม่หยุดหย่อน และเหล่านั้นล้วนกระทำรุนแรงต่อน้ำ ตัดแบ่งมหาสมุทรกระ แทกกระทั้นอากาศ กระทั่ง...เสรีภาพบอบบางของน้ำ ขาดสะบั้นลงวันนี้
Comments
เช้านี้บล็อคจุดช้าๆๆค่ะ