แห้งโหยฤดูหนาวหนึ่ง

แห้งโหยในฤดูหนาวหนึ่ง

โอ้...การเมือง

ธันวาคมสองพันห้าร้อยห้าสิบโหยหา

ทิศทางซึ่งห่อเหี่ยวห่มร้าง

ย่ำใจอย่างอ่อนแอ

กระแสน้ำกลายเป็นสิ่งขวางกั้น

ความเข้าใจแข็งแข็ง

ความเมตตาผุกรอบ ร่วน

ติดแหความหลอกลวงถาวร

โง่งมจนเข้มงวด

ดวงอาทิตย์ฉายสีราตรีสะท้าน

โอ้สายลมถูกหมักดองโดยเสรีภาพ

หรือประเทศจะอาเพศ

ถูกฉีกเป็นเศษกระดาษกันครานี้