ดาวตกกรีดแก้มฟ้า

ยามเย็นสีฟ้าสงบ ลมฤดูฝนโบกใบไม้ ร่วงกรู ในสีเขียวหอม

ลายหมากรุกสีน้ำตาลใบไม้ ถักทออารมณ์บนตารางเส้นฝ้ายนุ่ม เจือกลิ่นเบียดเธออุ่นหน้าเตาไฟ ก่อนรุ่ง เมียงมองดอกดวงอาทิตย์สีส้มแดง ลอดหมอกเกลี่ยไม้ รำ ไ ร . . .

หลายครั้งรู้สึกคล้ายหวัง ฝัน อยู่ ใน อ้อมกอดเธอ ทุกย่ำรุ่ง,เฝ้ารอ อุ่นไอหอมเกี่ยวก้อยขอบฟ้า สืบสายสีทองตลอดลมหายใจ หรือนั่น...ดวงดาวแสงแดด หรือใช่...ดวงจันทร์ทิวา ย่องเบาเบาอยู่ในฉันวูบวาบ เป็นตะเกียงวับแวม เป็นกระแสน้ำระยิบไหว และ ลมที่พัดสะเปะสะปะนั่น เหล่านั้น..จะช่วยหอบไกว ถึง ความหวัง ซึ่ง ขยับกิ่งอยู่ปลายสะพานแสนไกล และ เธอเฝ้ารออย่างกระตือรือร้น พร้อมรอยยิ้มดอกไม้ ไหม

Photo-by : aska2 เธอทอดทิ้งเพิกเฉย ในคิดถึงที่... นกเล็กเล็กพากันร้องเพลง ในรู้สึกที่... ใบไม้ล่องเพลินสายลม ในหัวใจที่...ก้อนเมฆลูกแกะกระโดด ในอารมณ์ที่... ดอกไม้บานสะพรั่งเนินเขา ในจินตนาการที่... ทางช้างเผือกทอดสะพานข้ามฟ้า โอ้ความคิดถึงเอย... โ ป ร ย ป ร า ย แสนเสียดายเธอ ไม่ได้คิดถึง

ภาษาเป็นแขกนิรนาม คำบางคำที่ไม่คาดคิด เดินรี่ตรงเข้ามาอย่างถือวิสาสะ จึงไม่แปลกที่จะถูกจับทิ้ง ในถังขยะถ้อยคำ

Photo By : mundomeu สีสันแห่งกาลเวลา แต้มสี ในบ้าน นอกก ว้ า ง ในบ้าน ในก ว้ า ง ปรากฎตัวขึ้นผสมกลมกลืน เปิดเผย ท้าทาย และจางเงา ขัดเกลาแล้วอย่างพิถีพิถัน นั่นสีเขียวฤดูฝน สายลมยังเชื่อมต่อ สีฟ้ายามเที่ยง เคลือบขอบสีส้มแล้วร่วงลงสู่ สีแดงประณีต จากทะเลทรายแดดไกล สีชมพูกุหลาบงาม ป่วนใจเหนือความหมายทั้งปวง สีเทายังเคว้างคว้างอ่านไม่ออก สีเหลืองมะม่วงสุก เอ่ยย้ำแรกฤดูร้อน สีน้ำเงินสว่างามแห่งปัญญา สีดำยืดยาดเจ็บป่วยท่ามกลางร่ อ ง ร อ ย ความคิดเห็นของสีต่อโลกนั้นมากมาย โลกไม่อาจเก็บกักสีด้วยเวลาชั่วขณะหรอก เวลาต่างหากที่ถูกชักพาลากจูงล่องทางไป โดยสี

ฉันและเธอ เธอและฉัน ฉันกับเธอ เธอกับฉัน ยามเที่ยงวันหลายอย่าง ที่ประสมประสานเวลา ลงในป่าแสงแดดฤดูฝนสีส้มเทา คือคลื่นถาโถมและชายฝั่งขี้เกียจ ตัวเปล่าราบเรียบ ไหลตามลำน้ำเหมือนจะเชื่องมาก แต่อาจเปลี่ยนทิศทางฉับพลัน แง่มุมความฝันฤดูฝน

อาณาจักรบนฉัน มีพลเมืองขี้หึงมากมาย ยืนทะมึนรออยู่ตรงทางเข้า-ออก นั่งชะเง้อเต็มขั้นบันไดเวลา สอดรู้สอดเห็นจากช่องหน้าต่างดื้อรั้น อันร้อนรน เพื่อจะแผ่ออกอย่างสีแดงกระจ่างแจ้ง ร่ำร้องทุกครั้ง ที่มีโอกาส

เม็ดฝน เ ม็ ด ฝ น เ ม็ ด ฝ น นี่คือพี่น้องเม็ดฝน วิ่งเรียงแถวลงจากทุ่งฟ้า ลมโลดโผนกรรโชกพา จนไม่รู้ว่าใครเป็นพี่เป็นน้อง นฝม็เด ฝ ม็ เ อ ด ด เ ฝ ม็ น

photo By : Georgia O'Keeffe อย่างหวานชื่น ฉันในท่วงทำนองครุ่นคำนึงหา เธอยามเช้า ผีเสื้อโบกปีกแผ่วเต็มสวนตะวันออก สีชมพูขวยเขินอยู่ริมขอบฟ้าบางเบา เธอกลางวัน ตลอดเวลาบ่ายดอกไม้หัวใจ ย่างเท้าตามหลังร่องรอยความคิดถึง ทอดเงาหอมฉันหลงใหล งมงาย จนกว่าจะประทับริมฝีปากแนบ เธอยามค่ำ