กี่ชั่วชีวิต
นานกี่ชั่วชีวิตแล้วหนอ
.. . .. . .. . ..
ที่ฉันคิดถึงเธออย่างคุ้นเคย
เหมือนดวงอาทิตย์กับขอบฟ้าตะวันออก
แล้วเอนอุ่นใจ
ในขอบฟ้าตะวันตก
ได้แต่เพียงรอคอย
ภาพที่รอคอย ถ้อยคำอ่อนโยนภายใต้แสงจันทร์ ในคืนเปลี่ยวเหงา ได้แต่หวังคำหวานซึ่งมัก ไถลบนถนนแห่งอื่น,ซึ่งคดเคี้ยว อีกยาวนานกว่าจะมา นานเท่าไหร่แล้วหนอ ที่น้ำตา ร้างฟากฝั่งแลเห็น หรือราวกับว่าที่แท้ เป็นคนแปลกหน้า
Comments