ให้ฉันเขียน
ให้ฉันเขียน
บนร่างกายตนเอง
อย่าง มืด บอด
ใต้หรุบเปลือกตาความทรงจำ
ซึ่งผุดขึ้นตามร่องขน
ทิ่ม แทง ผิว เนื้อ
บนร่างกายตนเอง
อย่าง มืด บอด
ใต้หรุบเปลือกตาความทรงจำ
ซึ่งผุดขึ้นตามร่องขน
ทิ่ม แทง ผิว เนื้อ
ได้แต่เพียงรอคอย
ภาพที่รอคอย ถ้อยคำอ่อนโยนภายใต้แสงจันทร์ ในคืนเปลี่ยวเหงา ได้แต่หวังคำหวานซึ่งมัก ไถลบนถนนแห่งอื่น,ซึ่งคดเคี้ยว อีกยาวนานกว่าจะมา นานเท่าไหร่แล้วหนอ ที่น้ำตา ร้างฟากฝั่งแลเห็น หรือราวกับว่าที่แท้ เป็นคนแปลกหน้า
Comments