ยังไม่ทันจะวาดหวัง

ยังไม่ทันจะวาดหวัง
กลับเวิ้งว้าง
หลังจากหยุดพัก
รอแล้วรอเล่า
ผ่านคืนหนึ่งซึ่งดวงจัทร์
ซ่อนหนีจากเงารัก
เมฆอพยพครั้งใหญ่
ค่อยค่อยเคลื่อนแผ่วแผ่ว
ใต้ฟ้าอ้างว้างสีเทา
อย่างเจียมเนื้อเจียมตัว
ร่ำไห้...
ปาดน้ำตาเงียบเงียบ
ยามดึกปลายฤดูฝน
ที่แท้เป็นฤดูน้ำตา