โอ้..สีเทา
สีเทาในป่าหนวดเครากรึ่มฝัน
ลมหายใจหลงทาง
ณ บึงกลางภพ
คล้ายสายลมคลุมเครือ
บอกรักซากเรือปรักหักพัง
คลี่คลุมกายด้วยควันขี้เถ้าครึ้มหวัง
โอ้สีเทา......
ผู้ก่อกองไฟด้วยสายตาสลึมสลือ
ได้แต่เพียงรอคอย
ภาพที่รอคอย ถ้อยคำอ่อนโยนภายใต้แสงจันทร์ ในคืนเปลี่ยวเหงา ได้แต่หวังคำหวานซึ่งมัก ไถลบนถนนแห่งอื่น,ซึ่งคดเคี้ยว อีกยาวนานกว่าจะมา นานเท่าไหร่แล้วหนอ ที่น้ำตา ร้างฟากฝั่งแลเห็น หรือราวกับว่าที่แท้ เป็นคนแปลกหน้า
Comments