ชีวิตคนเมือง

เมือง

เต็มไปด้วยผู้คนสิ่งของ

แท้จริงแล้วกลับว่างกลวง

กล่าวได้ว่า"เมือง"เป็นโรคร้ายพันธุ์ใหม่

คอยเบียดเบียนแทะเล็ม

กัดกินเลือดเนื้อและจิตวิญญาณให้เหี่ยวเฉา

ทั้งยังแผ่ลามเชื้อร้ายไปยังแผ่นดินผืนป่า

คนเมืองจมปลักอยู่ในห้วงทุกข์ทรมาน

คล้ายปลาดิ้นอยู่ในปลักโคลนฤดูร้อน

อึดอัดไร้หนทางและร้าวระอุ

แล้วสิ่งใดเล่า

ชักนำให้มนุษย์ตกอยู่ในห้วงปลักโคลนตมเช่นนี้