เกี่ยวรัด
เกี่ยวรัดโดยนุ่มนวล
ด้วยอ้อมแขนบทกวีของเธอ
ยั่วยวนฉันด้วยสระวรรณยุกต์
แล้วค่อยสัมผัสแผ่ว
พยัญชนะทั้งมวล
ตาม เนื้อ ตัว
ได้แต่เพียงรอคอย
ภาพที่รอคอย ถ้อยคำอ่อนโยนภายใต้แสงจันทร์ ในคืนเปลี่ยวเหงา ได้แต่หวังคำหวานซึ่งมัก ไถลบนถนนแห่งอื่น,ซึ่งคดเคี้ยว อีกยาวนานกว่าจะมา นานเท่าไหร่แล้วหนอ ที่น้ำตา ร้างฟากฝั่งแลเห็น หรือราวกับว่าที่แท้ เป็นคนแปลกหน้า
Comments