เอมิลี ดิกกินสัน

เธอห่มคลุมด้วยเวลาเช้า

ดวงตาระลึกย้อนหลังอย่างมีความหมาย

ล่องทะเลอัศจรรย์เงียบเชียบ ,อย่างไร้ปีก

ถ้อยคำซึ่งเปิดเผยความลับอย่างชาญฉลาด

บทกวีประหนึ่งภาพปูนเปียก

รวดเร็วทว่าแม่นยำ

และทอดสมอนิ่งนานในเวลา

สง่างามบนทางเดินสีทองล่วงหน้าเสมอ

โอ้....เอมิลี ดิกกินสัน