ดาวตกกรีดแก้มฟ้า

เห็นโลกแต่ไม่เห็นตน เราถูกหลอกด้วยดวงตาธรรมดา

สมมุติ สมมุติ สมมุติ ให้ติดยึด

ของปลอม ไม่มีสิ่งใดจะต้องวิตกกังวล ฉันเหมือนปลาตากแห้ง หลายสิ่งจึงกลายเป็นเรื่องโง่เขลา

ความโดดเดี่ยว คือเส้นขอบฟ้าถูกจับยืดออกไป เนื้อทะเลเหมือนวุ้น ซึ่งฝูงปลากลายเป็นหนามกุหลามแหลม ระเริงแรง ชั่วโมงยาวนาน ยามเย็นแง้มประตู ออกไปสู่ความมืด ในความมืด เห็นแสงจันทร์เปราะบางเกี่ยวค้างขอบฟ้า ปลายฤดูร้อน

ทุ่งวอเตอร์ชิพ  ริชาร์ด  อดัมส์   เขียน สุดจิต  ภิญโญยิ่ง   แปล               “ ท้องฟ้ายามเย็นในเดือนพฤษภาคม มีเมฆสีแดงฉานลอยอยู่เต็ม และยังมีเวลาอีกครึ่งชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาโพล้เพล้ ลาดเนินแห้งๆมีกระต่ายนั่งอยู่เป็นหย่อมๆ - - บางตัวกำลังเล็มหญ้าบางๆที่ขึ้นอยู่ข้างโพรงที่อยู่ของตน  บางตัวก็ออกไปห่างฝูง  เพื่อเสาะหาดอกแดนดิไลอ้อนหรือดอกคาวสลิฟที่ตัวอื่นๆอาจมองให้เห็น ”   ยังพอมองเห็น              นี่คือภาพธรรมชาติชนบทสวยมาก  ฉันนึกถึงภาพใน ส.ค.ส. สุขสดชื่นสมหวังปีใหม่  ภาพทุ่งหญ้า นกบิน ลำธาร ภูเขา  และดอกไม้หลากสีสัน               ทุ่งวอเตอร์ชิพ   เรื่องราวชวนติดตามของฝูงกระต่าย  เขียนโดย  ริชาร์ด  อดัมส์ ,  สุดจิต  ภิญโญยิ่ง  แปล          “ สีหน้าของเขา  เป็นสีหน้าของคนที่เดินทางม...

                “เพราะปราชญ์ผู้มีความรู้ย่อมใช้เวลาของตนในเรื่องหนังสือ  มิใช่ใช้เวลาในการนอนแลการขี้เกียจอย่างคนโง่”                     นี่คือคำพูดของเวตาลที่พูดกับพระวิกรมาทิตย์  หนังสือนิทานเวตาลมีมานานแล้วกว่า  2500  ปี เทียบได้ใกล้เคียงกับเวลาที่พุทธศาสนา กำเนิด  สิ่งใดก็ตามที่ยังข้ามฝ่าเวลามาได้อย่างสมบูรณ์จนถึงปัจจุบัน  สิ่งนั้นย่อมไม่ธรรมดา  ต้องมีความดีมากเป็นพิเศษ   และยืนยันว่าการอ่านยังมีความสำคัญมากต่อสังคมมนุษย์     โดยเฉพาะการอ่านหนังสือที่ช่วยให้เราเกิดปัญญา              นิทานเวตาล เล่มที่ฉันหยิบมาอ่านเป็นฉบับพิมพ์ครั้งที่  ๒  พ.ศ. ๒๕๕๑  โดยแพรวสำนักพิมพ์   ฉันนึกขอบคุณสำนักพิมพ์นี้อยู่เสมอที่ตั้งใจเลือกพิมพ์หนังสือดี  ที่อาจจะขายไม่ได้ดีในสังคมที่การอ่านหนังสือดีไม่ได้รั...