ฤดูฝนที่แปลกหน้า
ฤดูฝนที่แปลกหน้า
ถวิลหาฟ้าโปร่งของพรุ่งนี้
เมฆเทาทึมแม้นุ่มนวล
แต่ไม่รู้หรือว่า ฟ้า อ้าง ว้าง
โอ้...ใจเอย
ร่วงหล่นในค่ำคืนไหน
เหนือทุ่งฝันเงียบงัน
เบื้องหน้ายังโดดเดี่ยวแสนไกล
เหลียวแล ฟากฝั่งที่ไปไม่ถึง
ได้แต่เพียงรอคอย
ภาพที่รอคอย ถ้อยคำอ่อนโยนภายใต้แสงจันทร์ ในคืนเปลี่ยวเหงา ได้แต่หวังคำหวานซึ่งมัก ไถลบนถนนแห่งอื่น,ซึ่งคดเคี้ยว อีกยาวนานกว่าจะมา นานเท่าไหร่แล้วหนอ ที่น้ำตา ร้างฟากฝั่งแลเห็น หรือราวกับว่าที่แท้ เป็นคนแปลกหน้า
Comments