ตัวหนังสือเย็นลง

แรกแสงสลัวสีทองอ่อน

ตัวหนังสือของฉัน

เริ่มเย็นลงในฤดูหนาว

ใบสีเหลืองน้ำตาลซีด

ไม่ได้ร่วงพรู

ทีละใบค่อยค่อยปลิดขั้ว

ทีละใบค่อยค่อยรำพึง

ปลิดปล่อยหัวใจซึ่งเคยร่ายลม

ปลิดวางอารมณ์ซึ่งเคยเริงแดด

ปกคลุมด้วยพู่ความคิดรุ่งริ่ง

รกรุงรัง

ขณะสายลมเย็น

หนาวลงอย่างอ่อนนุ่ม

ฉันจะซุ่มเพาะความคิด

ปลูกบ่มคำนึง

อันลำพังส่วนตัวในวันคืนฤดูหนาว.

..เพื่อจะลุก.. .

จุดประกายไฟทาบฟ้า

อีกคราเมื่อแดดลมฤดูร้อนถามถึง