ยามแก่ตัวลง

ยามแก่ตัวลง...
บ้านเกิดเป็นเหมือนลูกกวาด
เต็มไปด้วยความคิดถึงอันผาสุก
หรูหราเต็มโหลแก้วฝาเปิด
โอ้..ทางเดินเท้า บึงน้ำ แมลงปอ
ฝูงปลา และมวลต้นไม้ใบเมฆ
ล่องลอยอยู่ในกาลเวลา
ลูกกวาดของวัยเยาว์
กลิ่นแตงไทย วิ่งเล่นสีเขียวตามพงหญ้า
กลิ่นองุ่น หัวเราะสีม่วงบนเปลือกขนม
กลิ่นกล้วยหอม ปีนป่ายสีเหลืองบนแพดาว
กลิ่นสตอร์เบอร์รี่ กระโดดว่ายสีแดงตามปีกแมลงปอ
กลิ่นทะเล บินลมสีฟ้ากระเซ็นยอดคลื่น
ทุกกลิ่นระลึก ทุกสีคนึง
สาดสู่ในใจโอบอุ้มวันนี้
ฉาบไล้เมื่อวาน

อย่างรื่นใจชรา