ตะวันอบร่ำ

ตะวันลาอบร่ำ

ถนนทอดยาว,สีชา
ยามเย็นท่องไปโค้งคลุมโลก,หม่น

ราตรีพงไพรชีวิต

ลำธารที่ไหลแผ่ว,ล้าลม

คำนึงกลิ่นฤดูแล้ง

หวั่นไหวในเงียบสงัด,ประหวั่น
ระส่ำระสายเดียวดาย

อารมณ์ใจรำพึง

ปลายยามเย็น