กระแสสำนึกย่ำค่ำ
จมอยู่ในตัวหนังสือ
กระแสสำนึกย่ำค่ำ
กลิ่นดอกปีบเหงาจาง
ผุดระหว่าง
ที่รกร้างตัวอักษร
หมุนเศร้าสร้อย
ก้านดอกยาว กลีบดอกบาง
เปลี่ยวหารำพันเงียบ
ทวนซ้ำ ซ้ำ
ซ้ำไร้เดียงสา
ดอกไม้พลันร่วงในดวงตา
หน่วงหนัก
ได้แต่เพียงรอคอย
ภาพที่รอคอย ถ้อยคำอ่อนโยนภายใต้แสงจันทร์ ในคืนเปลี่ยวเหงา ได้แต่หวังคำหวานซึ่งมัก ไถลบนถนนแห่งอื่น,ซึ่งคดเคี้ยว อีกยาวนานกว่าจะมา นานเท่าไหร่แล้วหนอ ที่น้ำตา ร้างฟากฝั่งแลเห็น หรือราวกับว่าที่แท้ เป็นคนแปลกหน้า
Comments