คืนปลายฝน
ปลายฝนยังคิดถึง
อำลารำพึง ฉ่ำชื้น
ใจดังฟ้า รำพันสะ อื้น
นอกหน้าต่าง ใบไม้คลุมเครือ
ลมกลางคืนหลงทาง
ร่ำไป
ริ้วรอยรักใคร่
คือสุดท้ายของค่ำ
คืนปลายฝน
ได้แต่เพียงรอคอย
ภาพที่รอคอย ถ้อยคำอ่อนโยนภายใต้แสงจันทร์ ในคืนเปลี่ยวเหงา ได้แต่หวังคำหวานซึ่งมัก ไถลบนถนนแห่งอื่น,ซึ่งคดเคี้ยว อีกยาวนานกว่าจะมา นานเท่าไหร่แล้วหนอ ที่น้ำตา ร้างฟากฝั่งแลเห็น หรือราวกับว่าที่แท้ เป็นคนแปลกหน้า
Comments