ชีวิตในที่เปลี่ยว

บาง.....
ความรู้สึกผิด
ไม่ได้จมดิ่ง
หากแตกกระจาย
กลายเป็นเมฆสีเทาสลัว
ความหวาดหวั่นกระหน่ำราวสายลมโหยกระหาย
เส้นบางบางของความสะเทือนใจ
สั่นสะท้าน เปียกโชก
ใจลอย
ความหลังจับหนา
ขณะดวงจันทร์พยายามเกลือกกลิ้ง
บนชายฝั่งแหว่งวิ่น และ ฟากฟ้าสูญหาย สู่
ห้วงน้ำมืด ไม่ไหวติง
นี่คือชีวิต ในที่เปลี่ยวโดยแท้