ฉันซุกบ่ม

ฉันซุกบ่มซึมเซา
อยู่ในเทือกภูคราม
ไม่ยอมถูกกระทำ
ด้วยถ้อยคำซึ่งล่ามโซ่ความปวดร้าว
ด้วยดวงใจโง่เขลาของทาสผู้รับใช้
ปั่นทอความสัมพันธ์อย่างซื่อสัตย์
จนอ่อนล้า...
ไม่ยอมถูกกระทำ
ด้วยความเงียบขมปร่า
รินไหลเซาะเนื้อตัว
ในซอกอารยธรรมที่ถูกกล่าวหาว่าล้าหลัง
ซึ่งลิดรอนสิทธิ์อ้างโดยความรื่นรมย์
บนฝ่าเท้าย่ำยีความฝัน
ดินแดนที่ลมไม่เคยพัดพา
โอ้ฉัน...ผู้บิดเกลียวตนเอง