ถนนที่ยังพร่ามัว


ถนน... .. . .
ที่ทอดยาวนั้นน่ากลัว
ย่อมมีจุดหมายอ้างว้าง
ณ ที่ซึ่ง ห่าง ไกล นัก
เวลาที่ความมืดไม่อาจซับน้ำตาได้
เหนือหลังคาแป้นเกล็ดเก่าเก่า
สะท้านสั่นดังนกบาดเจ็บ
พยายามโบกปีกบนคาคบความเศร้า
จดรำลึกเสียงทอดถอนใจ
กับตนเองอย่างอ่อนล้า
เฝ้ารอ... .. .
ถนนซึ่งยังพร่ามัว

Comments

Popular posts from this blog

ช้ำใจยอมรับ

ฉันจะไม่ลืมเลือนเธอ