บทกวี

บทกวี
บนทางเดินเท้าเล็กเล็ก
ทอดยาวคดเคี้ยวในทุ่งจินตนาการ
เมื่อวาน วันนี้ และพรุ่งนี้
แสงสว่างของถ้อยคำปรากฏขึ้นไม่เคยรีรอ
เป็นแมลงที่กระโดดเสรี
ปลายเท้าคือรอยหมึกอีกลักษณะหนึ่ง
ดังปีกของนกซึ่งประทับขีดรอยในสายลม
การสบตาอารมณ์ฝันใฝ่
บางครั้งที่เข้าใจยาก
อาจเพราะยังไม่มีผู้ใดบุกเบิก
รอยประทับของเงาใกล้ใกล้บทกวี
บทกวีทั้งหมดยังหมุนตัวบนทางเดินเท้า
ขุดเซาะร่ายมนต์คำกับทุกสิ่ง
ไม่มีวันขาดหาย
ไม่มีวันจางแห้ง