ประเทศที่รัก

ประเทศที่รักของฉัน

เธอผู้มีน้ำใจโอบอ้อม

ผ่านแสงตะวันทอและลมลูบไล้

บัดนี้เป็นฤดูกาลใด

ลมแผ่วมิทันจะร้อน

น้ำมิทันจะเหือดแห้ง

ฝนมิทันจะโปรยสาย

แต่ผิวกายของเธอกำลังไหม้เกรียม

เส้นผมของเธอดูยุ่งเหยิงยิ่ง

เสียงของเธอแหบพร่า

ฉันเห็นเลือดไหลซึมจากดวงตาหม่น

ขณะความมืดทึมไกลโพ้นเกี่ยวรัดเธอ

โอ้.....

ใครเล่าจะปลอบโยน

ประเทศที่รักยิ่งของฉัน